အရႈံးသမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ တမ္းခ်င္း

ေကာင္းကင္ၾကီးရဲ႕ ေအာက္မွာ
ငါအသက္ရူေနခဲ့တယ္...
ညအေမွာင္မွာ
ၾကယ္ေလးေတြမွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္
ျဖစ္ေနေပမယ့္
လမင္းၾကီးကေတာ့ ထြက္မလာခဲ့ဘူး......
လမ္းမီးတိုင္ေအာက္ကို
ငါေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ
ပိုးစုန္းၾကဴးေတြရဲ႕ အလင္းေရာင္ဟာ
ေကာင္းကင္က ၾကယ္ေလးေတြေလာက္
မလွပပါလားလို႕
ငါေတြးေနတုန္း.....
ေဟာ.....
ၾကယ္တစ္စင္းေျမျပင္ကို သက္ဆင္းလာပါလား..........
ငါၾကယ္ေတြကို ၾကည့္ရင္း
ေရရြတ္ေနခ်ိန္...
ငါ့မ်က္၀န္းအိမ္မွာ
မ်က္ရည္ေတြအျပည့္နဲ႕ေပါ့...........
မၾကာခင္မွာဘဲ...
မ်က္၀န္းအိမ္ထဲက မ်က္ရည္ေတြဟာ
ပါးျပင္ကို ျဖတ္သန္းလို႕...
ေျမျပင္ေပၚကို ဆင္းသက္ခ်ိန္
ငါ့ကိုယ္ငါ သတိထားလိုက္မိတာကေတာ့...
ေအာ္ .....
မင္းအတြက္နဲ႕ ငါငိုေနတတ္ခဲၿပီကိုး.......

ငါ့ရင္ခြင္ကို အပိုင္စားေပးခဲ့တာ
မင္းဘ၀အတြက္ေႏြးေထြးဘို႕ပါ....
ငါရဲ႕ အခ်စ္ေတြကို ေစာ္ကားဘို႕ မဟုတ္ဘူးေလ....
အမုန္းလက္နက္ တစ္စက္ကေလးမွမသံုးဘဲ
ငါ့ရင္ခြင္ကို စံုကန္သြားခဲ့တာပါ....
မင္းလုပ္ကြက္က
ေသသပ္ပါတယ္ခ်စ္သူ...
ဒါကိုမွမေက်နပ္ေသးရင္
ငါ့ကိုပါ အေသသတ္သြားလို႕ရပါတယ္....
မင္းေပ်ာ္မယ္ဆိုရင္ေပါ့....................