ငါဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့ ငါ့ရဲ႕ဧဒင္ဥယ်ာဥ္

မနက္ခင္းေတြမွာ

ငါရဲ႕အနာဂတ္ေတြကို

ပံုေဖာ္ဘို႕

ဧဒင္ဥယ်ာဥ္တစ္ခု

ငါဖန္ဆင္းခဲ့တယ္……..



ငါအာဒံမျဖစ္ခ်င္ဘူး….

ဧ၀ဆိုတာလည္းမလိုအပ္ဘူး……..

ငါဥယ်ာဥ္ထဲက

ႏွလံုးသားဆိုတဲ့အရာကို

အခ်စ္ဆိုတဲ့ အရာ၀တၱဳတစ္ခုနဲ႕

ရုိးရိုးေလး

တန္ဆာဆင္ခ်င္ခဲ့တာေလ…….



ေႏြးေထြးတဲ့

နံနက္ခင္းတစ္ခု

ငါလိုခ်င္တယ္….

ေအးျမတဲ့ေလေျပလုိ

ငါတိုက္ခတ္ခ်င္တယ္…..ခ်စ္သူ….



မာနခပ္ပါးပါးေလး

ျခံဳလႊမ္းထားတဲ့

ငါအခ်စ္မွာ

ပကာသနမဖက္ဘဲ

မာယာမပါတဲ့

ျမတ္ႏိုးမႈ အရင္းခံသက္သက္နဲ႕

ၾကင္နာခ်င္ခဲ့တာပါ……..



ငါရဲ႕အခ်စ္ကို

မ်က္စိနဲ႕ၾကည့္လို႕ျမင္ရမွမဟုတ္တာ….

မင္းႏွလံုးသားနဲ႕ ခံစားၾကည့္မွ

ျမင္ရမွာေပါ့……..



Love is not for keeping but for giving to someone.တဲ့

အခ်စ္ဆိုတာ သိမ္းဆည္းထားလို႕မွ မရတာ

တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို

ေပးလိုက္ရမွာအေသအခ်ာဘဲေလ



ငါ့အတြက္ကေတာ့

ေပးလိုက္ရတာဘဲျဖစ္ျဖစ္

ျပန္ရတာဘဲျဖစ္ျဖစ္

အခ်စ္ေတြအားလံုးက

ခ်ိဳျမိန္တယ္လို႕ ယူဆခဲ့တယ္…..



ငါေပးလုိက္ရတဲ့အခ်စ္အတြက္

ငါဘာမ်ားျပန္ရခဲ့သလဲ……?



အခုေတာ့….

ရိုးရွင္စြာ

ျမင္ေနရတဲ့

အျဖစ္အပ်က္ေတြကို

ေခတ္ပ်က္ႏွလံုးသားတစ္ခုနဲ႕

ငါ………

ျငိမ္သက္စြာေစာင့္ၾကည့္ေနရင္း………………………..(ကဗ်ာလုလင္)