မင္းအရွင္သတ္လို႕ရတဲ့ ရင္ဘတ္နဲ႕လူ

အတိတ္ရဲ႕ မ်ဥ္းေၾကာင္းေပၚမွာ
အသဲကြဲစာသားေတြနဲ႕
ကဗ်ည္းမထိုးခ်င္ဘူး.........
ေႏြေခါင္ေခါင္ လေရာင္ေပ်ာက္တဲ့
ငတ္မြတ္မႈမ်ိဳးက
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ျပန္လာမွာလဲေလ.........

လေရာင္ဆန္းတဲ့ ကမ္းလင့္မႈမ်ိဳးနဲ႕
မင္းဘယ္အခ်ိန္ျပန္ပါလာေစ
ငါၾကိဳေနဦးမယ္.....ခ်စ္သူ
ဒါကို မင္းက မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ
မုန္းျပန္ရင္လဲ
ငါ မုန္းမာန္မပါဘဲ ျပံဳးျပမယ္
ၿပီးေတာ့ အသံမပါဘဲ ငါလြမ္းမယ္........

ဒီေန႕ မင္းကိုငါလြမ္းလိုက္တာ
ေလေျပေတာင္လန္႕သြားမယ္.....
မင္းသိလား
ငါ့စိတ္ထဲမွာ ေ၀ဒနာေတြမိုးလိုရြာခ်တယ္...
မင္းက စုတ္ျဖဲပစ္လုိက္ေတာ့ ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ႕
ပ်ိဳးထားတဲ့ မိုးကာတဲေလး ျပိဳပ်က္ေနၿပီ........ခ်စ္သူ

နာက်င္ေၾကြကြဲျခင္းဆိုတဲ့ ဘက္မွာ
ငါက ထူးခၽြန္ေနသလိုဘဲ အလြမ္းဆိုတာကလည္း
ဘယ္သူ႕ဘက္လိုက္ရမွန္းမသိတဲ့အထိကို
မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္နဲ႕ ကေလးလိုပါဘဲကြာ.

မင္းလိပ္ျပာက ငါ့ႏွလံုးသားကို၀င္ဆီးခဲ့ေတာ့
အခ်စ္တစ္ပြဲကို စစ္ပြဲတရာနဲ႕ လဲရျပန္တယ္ ...
ငါ့မွာေတာ့ ေ၀ခြဲမရတဲ့ သတၱေဗဒ
အမည္မသိတဲ့ သက္ျပင္းတစ္ခုကိုမလံုမလဲ မႈတ္ထုတ္လုိက္ရလဲ
တိတ္တိတ္ေလးပါဘဲေလ.......

အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ့
မိုးစက္..........
မ်က္ရည္.......ဒါေတြနဲ႕
အလြမ္းေတြေအာင္ျမင္ခဲ့ပါၿပီ.....

မင္းသိထားပါ.......ခ်စ္သူ
တစ္ကယ္ေတာ့
ငါဟာ မင္းအရွင္သတ္လို႕ရတဲ့
ရင္ဘတ္နဲ႕လူတစ္ေယာက္ပါ..............................(ကဗ်ာလုလင္)